روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست
وقتی با ذهنِ اسیر خوداشعاری به گذشته(زمان ذهنی) می نگریم، جز پشیمانی و حسرت و ملال حاصلی پیدا نیست.
پشیمانی و حسرت، بابتِ انواعِ فرصت سوزی ها و عدم موفقیت هایی که تجربه کرده ایم و ملال، بابتِ دلزدگی از اعتباریات و لذتهای سطحی و زوال پذیری که در مسیر زندگی کسب کرده ایم و اکنون برایمان علی السَّویه اند.
اگر امروز در نهانخانه ی دل، شررِ ایمانی یا بارقه ی اطمینانی ناشی از بی نیازی و نخواستن، حس می شود، این حس، هزاران بار بیشتر از همه ی چیزهای از دست رفته یا اعتباریات کسب شده، می ارزد. این، حسی است پاک و زوال ناپذیر، از عالمِ عدم.
حسی که مولانا در مثنوی، از آن، به حسِ دینی یاد می کند. حسِ ناشی از درک حضور و هشیاری.
می ارزد که همه ی هستی و عالم فدیه ی "او" شود.
حسِّ دنیا نردبانِ این جهان
حسِّ دینی نردبانِ آسمان
صحتِ این حس، بجویید از طبیب
صحتِ آن حس، بخواهید از حبیب
نکته مهم اینکه: ماندنِ این حس، نیاز به مراقبت دارد، هرقدر به پای این شرر، صبر کنیم و مراقبش باشیم، شعله ی حضورش افروخته تر می شود و خانه ی جانِ ما گرمتر و بالعکس. پس، هرلحظه باید مراقب بود. ماندن با یار و بهره مندی از حسنِ دوست، به کوشش و پایمردیِ عاشق هم بستگی دارد.
رضا.ع
تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست
وقتی با ذهنِ اسیر خوداشعاری به گذشته(زمان ذهنی) می نگریم، جز پشیمانی و حسرت و ملال حاصلی پیدا نیست.
پشیمانی و حسرت، بابتِ انواعِ فرصت سوزی ها و عدم موفقیت هایی که تجربه کرده ایم و ملال، بابتِ دلزدگی از اعتباریات و لذتهای سطحی و زوال پذیری که در مسیر زندگی کسب کرده ایم و اکنون برایمان علی السَّویه اند.
اگر امروز در نهانخانه ی دل، شررِ ایمانی یا بارقه ی اطمینانی ناشی از بی نیازی و نخواستن، حس می شود، این حس، هزاران بار بیشتر از همه ی چیزهای از دست رفته یا اعتباریات کسب شده، می ارزد. این، حسی است پاک و زوال ناپذیر، از عالمِ عدم.
حسی که مولانا در مثنوی، از آن، به حسِ دینی یاد می کند. حسِ ناشی از درک حضور و هشیاری.
می ارزد که همه ی هستی و عالم فدیه ی "او" شود.
حسِّ دنیا نردبانِ این جهان
حسِّ دینی نردبانِ آسمان
صحتِ این حس، بجویید از طبیب
صحتِ آن حس، بخواهید از حبیب
نکته مهم اینکه: ماندنِ این حس، نیاز به مراقبت دارد، هرقدر به پای این شرر، صبر کنیم و مراقبش باشیم، شعله ی حضورش افروخته تر می شود و خانه ی جانِ ما گرمتر و بالعکس. پس، هرلحظه باید مراقب بود. ماندن با یار و بهره مندی از حسنِ دوست، به کوشش و پایمردیِ عاشق هم بستگی دارد.
رضا.ع
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر